Ik ben maandagochtend vanaf Schiphol richting Washington DC vertrokken, en na 8 uur vliegen was het nog steeds maandagmiddag in DC. Omdat ik het nogal druk had gehad sinds ik uberhaupt wist dat ik naar de VS zou vliegen (nog maar 9 dagen geleden!) had ik behalve het vliegtuig geen vervoer geregeld. Op Washington Dulles Airport vond ik dat lastiger te regelen dan ik verwachtte... maar misschien ben ik toch wel te verwend, met dat verschrikkelijk grote Schiphol waar alles te krijgen is en alles met grote borden aangewezen staat... Gelukkig sprak ik de taal redelijk Ik heb een gedeelde rit in een taxibusje kunnen krijgen. De omgeving van D.C. was helemaal wit en op de lokale radio waren allerlei berichten over de sneeuwstorm die net over was. Nou, gelukkig dan maar dat ik voor de deur van het hostel afgezet werd, waar ik een bed had gereserveerd.

Het was 7 uur 's avonds en ik ben maar wat gaan wandelen... een klein half uurtje door het donkere, relatief stille sneeuwlandschap, richting de buurt Adams Morgan(18th street). Daar had ik in het hostel wat informatie over gezien; dat dat een leuke buurt moest zijn. In die buurt was in ieder geval nog wat open, want verder deed Washington op een donkere besneeuwde maandagavond nogal stil en verlaten aan. De wijk waar ik doorheen liep leek op een ingeslapen stad vol saaie appartementencomplexen voor diplomaten. Ik heb in een op zich leuk cafe-restaurant aan de bar een burger gegeten, en maakte kennis met iets dat me nog vaak zou overkomen... communicatiestoornis met het bedienend personeel, dat dan meteen geirriteerd reageert. (Ik weet niet wat het is, of ik niet assertief genoeg ben in een vreemde omgeving ofzo, maar dingen bestellen ging vaak met veel moeite.)

Afijn... ik ben weer rustig teruggewandeld en ben gaan slapen. Dinsdag was het enige op het programma de 'vroege inschrijving' voor de conferentie, die pas woensdag echt zou beginnen. Ik ben wat door Washington D.C. heengelopen, omdat dit mijn 'vrije toeristische dag' zou zijn, hoewel ik ook nog mijn Wyz website moest aanpassen en mijn CV updaten. (Best belangrijk, op een conferentie vol potentiële werkgevers.) Bij de inschrijving kwam ik direct mijn Zweedse vrienden van de vorige DrupalCon in Szeged tegen. 's avonds waren er 'pre-conference drinks' in een bar in de buurt - en dat ging redelijk, ik voelde me niet direct verloren tussen al die vreemde mensen, en heb wat gesprekjes gevoerd.

Mijn CV en website waren nog niet klaar, dus heb ik woensdagochtend (de eerste dag van de conferentie) een paar uur met mijn laptop in een Starbucks gezeten om dingen aan te passen. Toen snel door naar het conferentiegebouw voor de 'plenary session'. Terwijl ik voor aanvang in de zaal zat en de laatste verandering aan mijn CV online zette, kreeg ik direct een vraag van de persoon naast me, of ik die niet even wilde doormailen naar zijn bedrijf

Achteraf gezien is het wel de laatste aanbieding die ik gekregen heb. Ik heb van woensdag t/m vrijdag nog wel wat mensen gesproken tijdens de lunch of in een café 's avonds, maar heb niet echt 'aansluiting' gevonden bij een bepaalde groep mensen (wat een half jaar daarvoor wel zo was). Gelukkig waren mijn twee kennissen uit Zweden er nog, en 1 man uit Schotland die ik ook al kende... dat was net genoeg om me niet helemaal verloren te laten voelen, en een keertje 's avonds niet alleen te eten. Maar in die drie conferentiedagen heb ik grotendeels alleen rondgelopen en bij sessies gezeten. 's avonds terug in het hostel zag ik wel allemaal conferentiedeelnemers achter hun laptops zitten, maar ik had dan eigenlijk geen zin meer om sociaal te gaan doen na zo'n conferentiedag -- en ik heb daar dus ook geen vrienden gemaakt, en gewoon mijn e-mail afgewerkt.

Ik heb nog redelijk wat rondgewandeld en -gereisd in Washington, 'met dank aan' het feit dat ik de datum van 1 'Drupal social event' verkeerd had ingeschat en een dag te vroeg naar het bewuste café gelopen ben... en 'met dank aan' het feit dat de website van American Airlines iets fout deed met de afhandeling van mijn creditcard. Daardoor heb ik donderdag (tijdens de conferentie) de metro naar het vliegveld genomen om daar mijn ticket van zondag naar Seattle te kunnen betalen. (Daarover later meer...)

Zaterdag was er geen 'conferentie' meer, maar 'code sprint'. Ik verheugde me er wel redelijk op, om lekker samen met andere mensen ergens aan te programmeren. (Voor mij is dat een geschiktere manier om mensen te leren kennen, dan in een grote hal van een conferentiegebouw rond te lopen zonder vast doel.) Helaas... was ik niet voorbereid, en had dat achteraf gezien wel gemoeten. Er was namelijk heel weinig aanwijzing over hoe die code sprint georganiseerd was; iedereen zat op een schijnbaar ongeorganiseerde manier aan zijn eigen dingetje te werken, en toen ik binnenkwam was er nog een hoop onduidelijk over wat er wel of niet gedaan zou worden. Ik ben maar bij een paar mensen aangeschoven die wat dingetjes aan de database-laag van Drupal 7 aan het doen waren, omdat me dat erg interessant leek. Jammer genoeg was het teveel nieuwe informatie voor me om ineens goed mee te kunnen doen. Ik kwam er na ruim een uur achter dat ik doodgewoon te vermoeid was van de afgelopen dagen, om nog energiek allerlei nieuwe dingen te kunnen verwerken en nieuwe mensen goed te kunnen aanspreken over wat de bedoeling was. Teleurgesteld heb ik het conferentiegebouw achter me gelaten, en ben ik door de stad gaan wandelen.

Die zaterdag, 7 maart, was het echt mooi zomerweer. Horden mensen wandelden in t-shirt op het grote grasveld tussen de museums, het Washington Monument en het Capitool. Het moest boven de 20 graden zijn... terwijl datzelfde grasveld de dinsdag ervoor helemaal wit besneeuwd was en er een koude vrieswind blies. Ongelofelijk. Ik ben verder maar wat lukraak door Washington heen gewandeld, en ben vroeg gaan slapen. De volgende ochtend moest ik om ongeveer 5 uur op om op tijd op het vliegveld te zijn... en door te reizen naar Washington State, aan de andere kant van het land.