Ik heb weer een ervaring achter de rug met een lompe oneerlijke recruiter, en met een werkgver die me afgewezen heeft wegens mijn 'internet-reputatie'. Het eerste is niet zo belangrijk (want dat soort mensen moet vooral genegeerd worden, en af en toe belachelijk gemaakt)... maar het tweede is dat wel. Dit was de eerste keer dat ik tijdens een sollicitatiegesprek door een werkgever ben geweigerd, expliciet wegens angst voor schade aan hun image. (In tegenstelling tot zo'n recruiter die me weigert voor een project.)

De oneerlijke recruiter

Ik werd een paar keer opgebeld door Mark Smit van 'IT-Sourcing', die mijn CV van internet had beplukt en me ergens wilde plaatsen voor een PHP/Drupal opdracht. Het werd al snel duidelijk dat hij een eenmans-intermediair zonder eigen klanten was, die zijn werkveld niet eens goed kent, maar gewoon met behulp van een mobiele telefoon en een website geld probeert te scoren, zonder werkelijk toegevoegde waarde te brengen. Zoals zoveel mensen die zich 'recruiter' noemen. Maar ok, in mijn positie... als hij me ergens aan werk kan helpen dat ik zelf niet zie, ben ik bereid te luisteren...

Bij de derde opdracht waarover hij belde, bleek duidelijk dat zijn bewering dat hij een baan bij een Drupal-bedrijf voor me had, een leugen was. Net als
Floris Bouwman van Huxley associates die vorige augustus Hetzelfde deed1, realiseerde Mark zich niet hoe klein het Drupal wereldje is en dat ik al de namen van die bedrijven al ken.

Hij had me (ondanks mijn verzoeken) nog geen enkel detail toegestuurd over de opdracht, toen hij me belde om te zeggen dat hij al een afspraak geregeld had voor een gesprek bij de opdrachtgever. Toen hij de naam van die opdrachtgever noemde... reageerde ik een beetje chagrijnig. Want die zat op fietsafstand van mijn huis, ik zou sowieso zelf contact met ze opgenomen hebben - en nu zat Mark er ineens gussen. Mark praatte alsof zijn leven er van af hing en alsof ik hem beledigd had; hij zag niet in wat het probleem was, hij had een gesprek voor een mooie goed betalende opdracht voor me geregeld, en daar werd iedereen beter van, toch? Op het eind zei ik OK... en kort daarna mailde ik de eigenaar van het bedrijf. Die vertelde me dat hij nog nooit van Mark Smit of IT Sourcing gehoord had, en dat hij niets van een afspraak wist.

Mark belde hem uiteindelijk de volgende dag ongevraagd op en zei dat hij een goede interim-werker voor hem had. Natuurlijk heeft deze directeur hem even laten zweten, en daarna uitgelachen. Een paar uur later mailde Mark me het volgende: "Jouw uitgesproken mening over bepaalde zaken, te lezen op jouw website, hebben ons[sic] doen besluiten niet verder te gaan met de nominatie." Kon me dat veel schelen? Nou, nee.

Tot zover leugenachtige recruiter-cowboys.

Het Drupal-bedrijf en het aanbod dat 1 minuut duurde

Dus nu had ik alweer e-mail contact met de eigenaar van een Drupal-bedrijf. We wilden allebei eens een keer afspreken om wat te praten, en te zien wat we misschien voor elkaar konden betekenen. Dus... twee dagen later, 's avonds na het eten, kreeg ik een telefoontje. Hij was nog steeds op kantoor en vroeg of ik misschien direct tijd had. Dus ik zei "ja, ik spring wel op mijn fiets en zie je over een kwartier"

We hebben, samen met de tweede eigenaar van het bedrijf, een leuk gesprek gehad. Ze leken me enthousiaste mensen, met niet alleen een vlotte babbel maar ook alle kennis en werkervaring om die vlotte babbel inhoud te geven - en een succesvol bedrijf met een goede sfeer op een mooie locatie. Het gesprek gaf me een positief gevoel. Voor mij was het niet begonnen als een sollicitatiegesprek... maar het bleek al gauw dat het wel die kant op ging. Nadat ze hun bedrijf beschreven hadden en wat naar mijn vaardigheden hadden gevraagd, bleek al gauw dat ze zaten te vissen naar wat voor soort werk ik leuk vond, wat me enthousiast maakte, of ik zelfstandig wilde blijven, enzovoort. De eigenaar stelde me ineens een baan voor als deels programmeur, deels 'gezicht/interface naar de Drupal community toe', waarin ik zou bloggen, af en toe een 'developer meeting' zou organiseren... en zo zou bijdragen aan het beeld dat dit bedrijf 'teruggeeft aan de Drupal community'. Dit voorstel kwam omdat ik echt enthousiast word van de manier waarop in het Drupal wereldje professionaliteit en zakenbelangen hand in hand gaan met het gevoel dat we samen 1 gemeenschap vormen.

Bij dit aanbod moest ik me ineens even achter de oren krabben. Ik had niet verwacht direct een aanbod te krijgen... en hoewel ik niet van plan was om ze over mijn 'internet-reputatie en link met controversiële onderwerpen' te vertellen, vond ik dat dat bij dit aanbod echt wel moet. Ik kan niet zomaar 'een gezicht van een bedrijf worden' zonder ze daarover in te lichten. Dus ik heb het ze gewoon verteld. Dit was de eerste keer dat ik het onderwerp aansneed zonder er van tevoren over na te denken, en zonder zenuwen. Gewoon omdat de situatie erom vroeg, zei ik "dat klinkt als een heel mooi en leuk aanbod, en dit soort werk is inderdaad waar ik enthousiast van word... maar als je me als een 'gezicht' wilt gebruiken moet ik je wel wat vertellen. Want er zullen wat rare mensen zonder leven zijn die jullie misschien over mij gaan e-mailen".

Dat was natuurlijk voor hun weer een heel onverwachte en rare wending in het gesprek. De gewoonlijke 'eerste vragen' over mijn persoonlijke leven kwamen voorbij, die ik snel aan de kant schoof om duidelijk te maken dat dat geen issue was. (Nee ik heb geen 'relaties' met kinderen, ik heb nooit wat 'fouts' gedaan en trouwens, ik heb goede vriendschappelijke banden met een aantal kinderen en hun ouders waarvan de meesten weten hoe ik in elkaar zit, en ik heb met niemand problemen. Dit gaat niet over mij, maar over de meningen die ik geef, een rechtszaak die ik verdedigd heb en mijn eigenaarschap van pedofilie.nl, wat stilletjes gewaardeerd word door een hoop mensen, en waarover ik nooit expliciet negatieve reacties heb gehad behalve van 'domme haters'.)

Maar ze trokken het aanbod onmiddellijk in. De eigenaar sneed ook twee keer aan dat ze direct partners, en hun sponsorschap van SOS Kinderdorpen, zouden verliezen als duidelijk zou worden dat ik daar zou werken. Ik heb mijn twijfels of dat waar is, en het kan ook gewoon een makkelijk excuus zijn om niet verder te hoeven denken en een beladen onderwerp aan de kant te schuiven. Maargoed, ik respecteer hun zorgen omdat ik geen bewijs van het tegendeel heb. En ik kan ze niet kwalijk nemen dat ze zich (net als de rest van de wereld) niet met mij willen associëren. Zij zijn in ieder geval netjes en respectvol gebleven ten opzichte van dit verhaal... de reactie was meer "he, wat een verhaal zeg, heel jammer, ik zou willen dat het anders was, maar in dit geval gaan we je gewoon niet aannemen."

Zoals gezegd, dit is de eerste keer dat er tijdens een 'sollicitatiegesprek'2 waar ik te horen kreeg dat ik niet aangenomen werd wegens mijn aanwezigheid op Internet.

Mijn brood verdienen en totaal eerlijk zijn is moeilijker dan ik gedacht had, zelfs tussen op zich heel 'open' mensen.

• 1. De relatie die hieruit ontstaan is (nadat ik persoonlijk contact opnam met het bedrijf om te controleren of Floris de waarheid sprak) is overigens uitgegroeid tot iets stabiels en productiefs. Ik zou zeer waarschijnlijk ook uit mezelf met dit bedrijf contact opgenomen hebben, maar Floris heeft het proces versneld en daar ben ik best blij mee.
• 2. Ik heb niet zoveel sollicitatiegesprekken gehad, omdat er een heel goed aanbod langs moet komen voordat ik mijn onafhankelijkheid als eenmansbedrijf wil opgeven.