Een nieuw jaar, een nieuwe start, hopelijk. Er moest nog steeds 1 achterstallig project ('TA') af, dat veel te laat was, maar iedereen zag dat wel redelijk positief in. Daarna konden we met een schone lei gaan werken aan een nieuwe start van het bedrijf. Ik had inmiddels de volgende afspraak gemaakt over betaling: mijn aandeel in het in december afgemaakte project mocht Jens houden omdat hij totaal blut was, en het volledige bedrag dat nog voor het laatste project betaald zou worden na oplevering, zo'n 4000 Euro, zou voor mij zijn.

Jens bleek nog langer in Berlijn te blijven, met als gevolg dat ik dus alleen woonde in Boedapest. En ik moet toegeven dat dat niet erg goed is voor mijn productiviteit... Ik merkte weer dat ik, zonder deadline, de hele dag thuis kan zitten e-mail doen, documentatie en krantjes lezen, zonder dat er echt 'betaald werk' uit mijn vingers komt. Wat ook niet meehielp aan het project, is dat Thomas (die mij de avond van 17 december expliciet beloofd had dat hij aan het project zou gaan werken) helemaal niets gedaan had, en weer verdwenen leek. Ik moest dus alles zelf uitzoeken.

Af en toe deed ik wat productief werk en communiceerde ik (eindelijk, tot mijn tevredenheid) direct met de klant zonder tussenkomst van Jens. Die klant leek gelukkig met wat ik aan het doen was en heeft niet over deadlines geklaagd. Maar ik heb in die periode wel wat beloften gedaan die ik niet op tijd nakwam. Jens heeft me daarna twee keer gevraagd om een Skype-vergadering te houden, waarin hij met mij en Thomas goede afspraken zou maken over opzet, verantwoordelijkheden en consequenties in de bedrijfsstructuur als mensen hun beloften niet nakwamen (waar hij al in november/december constant over praatte). Ik keek daarnaar uit, om duidelijkheid te hebben. Maar tot twee keer toe bleek hij op de afgesproken tijd van de vergadering ineens weg te zijn, en bleek ik opgescheept met enkel Thomas, die mij een heel ander verhaal vertelde.

Dit laatste is, achteraf gezien, wat mijn motivatie de grond in heeft geboord. Ik zag toen duidelijk dat Jens mij heel andere verhalen had verteld dan Thomas, en dat hij daarom bang was om ons samen te spreken. Hij hield ons, of mij, gewoon aan het lijntje. Bovendien heeft hij het geflikt om, een paar uur na zo'n 'vergader-afspraak', doodgewoon weer online te komen alsof er niets aan de hand was, en mij even gevraagd of ik misschien zijn pak en schoenen naar Berlijn kon opsturen, want die had 'ie nodig. En kort daarna vroeg hij of ik misschien niet gewoon zijn hele tas met kleren op kon sturen. Ik heb dat gedaan, maar geloofde er langzamerhand geen fuck van dat hij ooit nog naar Boedapest terug zou komen. Hij liet me gewoon alleen hier zitten (en alleen voor de huur opdraaien) zonder dat hij van plan was om me dat duidelijk te vertellen. Dat was vrij kut. Achteraf gezien kon ik dus eigenlijk op niets vertrouwen, dat hij me ooit over andere mensen had verteld. Waarschijnlijk was het niet (volledig) waar geweest, dat Jens al die maanden niet had geweten waar Thomas uithing en dat ik en Mark daarom alles zelf moesten doen.

Tegelijkertijd was al duidelijk geworden dat Thomas helemaal niet zo'n goede Drupal programmeur was als Jens mij voorgespiegeld had. Hij stond nog aan het begin, ik was al een stuk beter dan Thomas. Thomas had ook nooit zin gehad om een snelgroeiend bedrijf uit de grond te stampen dat grote projecten aannam... hij wilde klein en langzaam aan een eigen bedrijf beginnen, maar had Jens gewoon zijn gang laten gaan en zich afzijdig gehouden. (Dat kon ik heel goed begrijpen, alleen, als ik me dat eerder verteld zou zijn, had ik eerder doorgehad dat Jens me aan het lijntje hield.) Thomas had een veel realistischere instelling om een bedrijf te beginnen, en nooit om Jens z'n 'snelle groeiplannen' en reeds aangenomen projecten gevraagd. Helaas... betekende dat ook dat ik geen vat kreeg op Thomas, omdat hij zo'n volledig andere instelling had. Hij heeft diverse keren beloofd om iets specifieks te implementeren, en kwam dan vervolgens een hele tijd later terug met tips, over welke Drupal module hij gelezen had die ik zou kunnen gebruiken voor het implementeren van een oplossing.

Dat noem ik dus niet 'meewerken' en dat schoot dus voor geen meter op. En als Jens me sporadisch eens online sprak, vroeg hij me of Thomas nog wat had gedaan. Dat schoot dus nog minder op.

Ik heb overigens geen enkel uitgebreid gesprek meer gevoerd met Jens; ik hield hem op afstand totdat ik besloten zou hebben wat ik met de situatie aan wilde. Aan de ene kant had ik door dat de situatie stukken minder gezond was dan ik met nieuwjaar nog dacht, en had ik het idee dat het opbouwen van een bedrijf waar Jens iets mee te maken had, waarschijnlijk nooit zou lukken. Aan de andere kant... er waren dus wel enkele betalende klanten: het project wat ik nog af moest maken en waar ik 4000 Euro voor zou krijgen (en met behulp van Mark/Thomas zou ik die vast wel krijgen)... en nog een andere gezonde, gemakkelijke klant die genoeg budget had. Die klanten hadden een contract met Jens' en Thomas' bedrijf, en ik wist dat ze niet zonder mij konden... dus misschien was het goed om gewoon voorlopig te blijven, en in ieder geval het betalende project af te maken... en verdere verhaaltjes gewoon te negeren.

Mijn motivatie om door te gaan bleek echter wel compleet naar de klote, ondanks dat ik gewoon voor mezelf en voor die 4000 Euro zou moeten gaan werken. Ik kon me niet over mijn rotgevoel heen zetten, kreeg dus nog minder af zo in mijn eentje, en wilde gewoon kappen met de shit. Ik heb een afspraak met Mark gemaakt om hem dat als eerste te vertellen. Hij haalde direct al uit me dat ik bij het bedrijf weg wilde, merkte op dat het verbazend was dat het zo lang geduurd had... en vroeg me te blijven. Hij was namelijk zelf in onderhandeling met een groot bedrijf voor een project van enkele tienduizenden Euro's, en als dat werkelijk doorging wilde hij gewoon zichzelf als de manager van het bedrijf opwerpen. Ik zei dat ik hem daar volledig in steunde (omdat hij de enige was met de kwaliteit daarvoor) en heb hem ook met Thomas in contact gebracht, met wie hij nog nooit gesproken had. Ik ben op Marks verzoek dus gebleven, om te kijken hoe het er over een paar weken uit zou zien, terwijl ik verder ging met werken aan mijn eigen stuk dat me geld zou opleveren.

Bovenstaande heeft zich ongeveer in de eerste drie weken van januari afgespeeld.

Behalve mijn werk speelden er in de eerste twee maanden van 2009 drie andere dingen...

Ten eerste: ik kreeg eind december ineens iemand uit Boedapest op mijn MSN, die mijn berichtje op een 'boylove forum' van begin september gezien had. Het bleek een sympathieke student uit de buurt te zijn, en we hebben een aantal keer wat afgesproken. Dat was best leuk, om 'iemand anders uit de buurt' te leren kennen. Hij heeft me ook een keer meegenomen naar een andere nieuwe 'boylover-kennis' van hem. Die was ook best sympathiek, maar was wel erg enthousiast en zorgeloos op gay-sites aan het surfen naar 14jarige jongens. (Dat vond mijn student-kennis natuurlijk allemaal erg interessant. Ik heb hem direct gezegd dat ik er geen moreel oordeel over heb zolang niemand iets tegen zijn zin doet... maar dat hij erg moest uitkijken dat hij niet meegetrokken wordt in het enthousiasme van zo'n persoon, want dat zulk soort figuren meestal voor problemen zorgen. Een paar maanden later bleek ik gelijk te krijgen.) Volgens die twee mensen zijn de meeste 'boylovers' in het conservatief-Katholieke Hongarije negatief en schuw en depressief. En ze dachten dat het in Nederland heel anders was, omdat er zelfs een 'politieke partij' is, en een vereniging, en omdat ze wat filmpjes op YouTube hadden gezien. (LOL. Je bent beroemd, Ricardo...) Ik heb ze maar uit de droom geholpen: Nederland is geen paradijs waar alles anders is. Net zoals ik later wat Nederlanders uit de droom heb geholpen dat Oost-Europa geen paradijs is waar alles kan. Mensen geloven toch zo graag in sprookjes...

Ten tweede: ik begon (nu ook zonder Jens) weer af en toe uit te gaan in Boedapest. Mark had me, kort na ons gesprek over het voortzetten van het bedrijf, mee uitgenomen voor een paar biertjes in Szimpla Kert, een leuke 'alternatieve' tent met veel studenten. Na een tijdje en wat biertjes kwam er een groepje mensen aan de tafel naast ons zitten, en werd het erg gezellig. Toen we naar een ander café liepen was ik niet bepaald nuchter meer, en in dat café ben ik Mark een beetje uit het ook verloren en heb ik lekker gedanst en hevig staan zoenen met een van de meiden die ik ontmoet had. Het was nog tot laat in de nacht gezellig, met haar en haar kenissen

Ik heb ze nog een paar keer gezien in de maand erna, en dat was best leuk. Het was fijn om wat leuke Hongaarse mensen te leren kennen, onafhankelijk van werk.

Ten derde: een nieuwe server en nieuwe beheerders voor Stichting BCCO. Er klopten al in oktober een aantal nieuwe mensen op de poort, waaronder 1 soort 'internet icoon van vroeger' die het liefst zelf een Virtual Private Server wilde beheren, door ons gehost. Dat wilden we graag doen, maar dan moest er eerst het een en ander in de server-setup veranderen... wat eigenlijk al langer nodig was. Ik heb veel doorgesproken met huidige gehoste projecten, huidige server-eigenaren en nieuwe beheerders. Uiteindelijk had ik een belofte voor een nieuwe server, financiële zaken met wanbetalers eindelijk veilig geregeld, èn had ik Bluebox weer 'teruggepakt' van de Ver. MARTIJN om hem over te doen aan een nieuwe eigenaar, zodat ik hopelijk eindelijk van het beheer af zou kunnen komen. Hopelijk tot iedereens tevredenheid.

En dit vond ik natuurlijk eigenlijk interessanter dan mijn werk
Het is vast niet goed van me, maar ik besteedde daar eigenlijk te veel tijd aan en aan mijn werk te weinig.

Maandag 23 februari was er een deadline waarop ik beloofd had een heleboel werk af te hebben, en zelfs in de week ervoor was ik nog steeds dingen aan het uitstellen. Ik vond het stom van mezelf (vanwege het geld wat ik kon verdienen), en niet netjes tegenover de anderen... maar toch was ik elke dag weer met iets anders bezig dan met mijn werk. Tot ik er niet meer onderuit kon... en maar tot de conclusie kwam... dat het me gewoon niet meer kon schelen allemaal.

Er lag een plan om naar Berlijn te vliegen en dingen te bespreken, maar ik werd alleen maar chagrijnig van de gedachte dat ik niets gedaan had en dat de meeting in Berlijn waarschijnlijk toch veel minder positief zou zijn dan Jens voorspiegelde. Ik twijfelde heel erg want ik wilde eigenlijk blijven voor Mark's toekomstplannen - en hij wilde dat ik erbij zou helpen. Maar ik wilde gewoon niets meer weten van de rotzooi die er nu lag.

Ondanks dat ik vrijdag de 20e nog aan mijn moeder gemaild had dat ik zou blijven... heb ik zaterdagavond de 21e, voor de zoveelste keer achter mijn laptop in het McCafé, via e-mail mijn ontslag genomen. Ik heb gezegd dat ze al het geld voor het project mochten houden, en verder maar moesten kijken hoe ze het regelden.
Mark heb ik hartelijk bedankt voor alles wat hij gedaan had, en succes gewenst met alles...
Thomas heb ik gezegd dat ik zijn visie respecteerde en dat we elkaar misschien nog eens zouden tegenkomen...
en Jens heb ik gezegd dat we zo wel quitte stonden.