donderdag 6 mei was ik net een week alleen thuis met de kat, en zonder haast aan een deadline-loze website aan het programmeren...

binnen 26 uur van eerste telefoontje naar 'je bent aangenomen'

Ik lag om half 11 nog op bed toen mijn telefoon ging, die ik net niet op tijd kon vinden. De voicemail gaf eventjes laten een bericht van een of andere recruiter (Freek van Corso) die mijn CV op internet had gezien, en me bij een VBA opdracht in Amsterdam wilde plaatsen; er waren dezelfde dag nog interviews. Ik dacht "da's het zoveelste tot mislukken gedoemde gesprek; daar heb ik even geen zin in nu mijn website bedrijfje net goed gaat lopen" en ik draaide me nog een keer om.
Een uurtje later werd ik weer gebeld, vanaf een mobiele telefoon. Alweer voor een VBA opdracht in Amsterdam; vandaag interviews. Ik antwoordde dat ik eerder al opgebeld was... maar vroeg voordat de beller ophing toch nog even of het misschien een opdracht bij een financiële instelling was. Dat bleek zo te zijn.

Toen ging ik nadenken... ik had waarschijnlijk een ideaal CV hiervoor (wegens mijn ervaring bij ABN AMRO) en moest die dag toch naar Amsterdam. Hoewel ik wel net lekker met Drupal bezig was, zou dit me vast een hoop meer geld opleveren, wat ik goed kon gebruiken... en als er met grote haast iemand aangenomen moest worden, zou dat in mijn voordeel werken (omdat men minder tijd heeft om me te googlen en om vage redenen af te wijzen). Ik wilde het eigenlijk wel proberen.

Corso zag eruit als een goed solide bedrijf, dus die belde ik terug. Het bleek een opdracht te zijn bij de ING, mijn ervaring sloot mooi aan... dus Freek ging met zijn contact een afspraak voor me regelen (terwijl ik onder de douche sprong). Toen hij terugbelde volgde een 25 uur lange 'achtbaanrit' van telefoneren, doormailen van allerlei (opdracht- en CV-)gegevens, pak en stropdas aan, in de trein springen, telefoneren, telefoneren, gesprek bij de ING, telefoneren, telefoneren, gesprek bij de ING...
Ik wist nog niet hoeveel lagen van tussenpersonen er tussen mij en de ING zaten. Maar ik vond het allemaal wel grappig, die dag... dat Freek zei dat ik naar Amsterdam moest, ik op weg naar de trein ene Mike belde die heel drukdruksnellejongen-achtig aan het doen was en snelsnel met de auto naar Sloterdijk kwam om even hallo te zeggen en me een halve kilometer verder weer af te zetten bij een ING kantoor... waar bleek dat ik een afspraak had met nog iemand anders, ene Robin die me eventjes sprak voordat we het interview hadden samen met de ING persoon die ik zou moeten gaan vervangen. Je verzint het niet 1

Afijn, tijdens het interview met Robin en de ING persoon bleek dat het werk iets meer verantwoordelijkheden omvatte dan Robin wist. Het gesprek was prettig, positief, en ik vond dat ik me goed kon presenteren. Ik ben eerlijk geweest in de ervaring die ik wel en niet had, en zei ook eerlijk dat ik alle bijkomende nieuwe verantwoordelijkheden zag als een nieuwe uitdaging die ik volgens mij goed aankon.
Ik zou wel de vrijdag de 7e (als Robin al met vakantie was) voor een tweede gesprek terug moeten komen bij mijn toekomstige baas (die er die dag even niet was). Dus aan het eind van het gesprek zeiden ze dat "ik over een uurtje nog zou horen of ik morgen weer moest komen". Ja och - mijn gevoel na het gesprek was "ik zou echt niet weten waarom ze me niet zouden uitnodigen". Robin bleek na het interview dezelfde mening te hebben en gaf aan dat het hele verdere proces waarschijnlijk probleemloos zou gaan. Het gesprek die vrijdag (met 2 mensen van de ING) ging naar mijn gevoel ongeveer hetzelfde als het eerste gesprek... aan het eind zeiden keken de heren elkaar schuin aan terwijl ze zeiden "we laten je onze beslissing morgen wel weten... of... nee wacht maar, kun je ons even alleen? We roepen je zo wel." Nou toen wist ik dus al genoeg...

Jahoor, ik was direct aangenomen.

Ik heb direct blij Mike en Freek opgebeld natuurlijk, en zij zetten een gigantische papierwinkel in gang die voor de ING nodig was om mij te laten starten. Ze vonden het heel fijn dat ik mezelf zo flexibel had opgesteld... maar dat vond ik nou juist geen probleem, ik vond het wel grappig om zo ineens voor de deur te staan bij de ING en met 7 mensen te hebben gepraat. En het was heel fijn dat ik van alle mensen en gesprekken een positief gevoel overhield; dit was een zeer productieve 26 uur geweest. Ik zag er echt naar uit om hier lekker aan de slag te gaan, weer tussen de mensen te zijn, productief samen te werken en iedereen te overtuigen dat ik mijn werk/verantwoordelijkheden heel goed invulde.

zaterdag - dinsdag: documentenverzamelrun

Er werd me verteld wat ik allemaal nodig had: een 'Verklaring Omtrent het Gedrag' en een officieel gewaarmerkte kopie van mijn paspoort en laatste diploma, door mij te tekenen geheimhoudingsverklaring en vragenlijst over o.a. eerdere arbeidsrelaties... en ondertekende formulieren van mijn werkgevers in de afgelopen vijf jaar(!) dat 'hen niets bekend is dat mij ongeschikt maakte voor een positie in de financiële wereld'. Dat moest allemaal door de ING ontvangen en goedgekeurd (en de VOG-aanvraag zou twee weken duren), maar ze wilden wel dat ik bij voorkeur de volgende woensdag zou beginnen. Humor!

Nouja, die vrijdagmiddag uit de ING lukte het me net niet om de VOG-aanvraag bij de gemeente erdoor te krijgen. In het weekend heb ik de documenten voorbereid voorzover mogelijk, en gedacht over wat ik met Tommy Hilfiger zou doen. Ik wist immers niet of die wel een verklaring zouden afgeven. Mede daarom had ik een afspraak om persoonlijk kennis te maken met Freek expres op de volgende maandag gezet... dan kon ik dat met hem bespreken.
Ik heb zelf voor de zekerheid de vragenlijst m.b.t. die arbeidsrelaties twee keer ingevuld, en op de tweede een eigen verklaring over het afbreken van mijn werk bij Tommy Hilfiger getypt. (Daarin stelde ik, naar waarheid, dat ik nooit enige spanning onder collega's had gevoeld, van de kant van Tommy Hilfiger nooit een woord heb gehoord over een conflict. Dus als de arbeidsrelatie inderdaad door hun was afgebroken -wat ik niet zeker weet- dan berust dat vast op een misverstand, en ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat ze aan mijn geschiktheid zouden twijfelen.)

Maandag was een renvliegreispraat-dag; naar Burgerzaken Utrecht voor een document, naar de schuur van mijn Amsterdamse appartement om mijn diploma uit een doos te vissen, terug naar Burgerzaken Utrecht voor nog een document, steeds met een telefoon aan mijn oor om plannen bij te stellen... en toen door naar Tiel om Freek te ontmoeten op het kantoor van Corso.
Dat bleek alweer een heel goede zet te zijn, want ik kon goed met hem praten over wat ik nu met Tommy Hilfiger moest doen. Ik vertelde dat daar misschien wat scheef zat (hoewel ze mij nooit wat verteld hadden) en dat ik niet wist hoe ze zouden reageren op een verzoek voor een verklaring. Freek stelde voor dat hij ze zou bellen om hun reactie te peilen. Enkele minuten later kwam hij terug met positief nieuws: hij had mijn voormalig contactpersoon gesproken, die normaal informeerde hoe het met me ging en zei dat het document naar haar doorgestuurd kon worden & dat ze het zou regelen.

Ik had nu het idee dat de laatste horde genomen was. Alles leek nog steeds perfect op zijn plaats te vallen, net als voor het weekend. Ik had nu een lijst van 5 werkgevers, die ik die dinsdag zelf een uitgewerkte vraag om een verklaring zou mailen. Intussen was Mike hard zijn best aan het doen om goedkeuring te krijgen van de ING om de volgende dag te beginnen. Toen ik binnen 2 uur al 2 van de 5 verklaringen in mijn mailbox terughad, zei Mike dat het nog slechts een formaliteit was. Hij zou het om half 9 de volgende ochtend gaan regelen, dus ik moest met pak en stropdas aan op het station klaarstaan

Tegelijk... kreeg ik een teleurstellend mailtje van "Liz Mayhew, Vice President Human Resources" van Tommy Hilfiger Europe, met de inhoud "Your email has been passed to me for response, in line with company practice / Tommy Hilfiger will not provide you with reference information". (Natuurlijk zeiden ze niet waarom niet, want ze weten goed genoeg dat dat tegen ze zou werken.) Dat was een behoorlijke streep door mijn verwachting (na het eerdere telefoontje met TH) dat alles OK zou zijn. Ik moest nu Freek bellen om de boel uit te leggen, en heb hem uiteindelijk verteld hoe ik naar aanleiding van mijn woordvoering in een controversiële rechtszaak in de publiciteit gekomen ben, en een week later (na nog dagenlang probleemloos werken) zonder opgegeven reden op straat stond.
Freek was het met mij eens dat we Mike hiermee niet gingen lastigvallen, en zei dat hij zou gaan uitzoeken hoe erg het was als ik 1 referentie niet zou terugkrijgen. Ik heb zelf nog twee vriendelijk-zakelijke mailtjes aan Liz geschreven om mijn positie duidelijk te maken.

Met deze tegenslag waren dingen ineens onzekerder, maar ik besloot gewoon de volgende dag klaar te staan om te gaan werken, zoals Mike gezegd had. (Misschien zou de ING ook beter aanspreekbaar zijn over de onzin van een weigering door Tommy Hilfiger, als ik al nuttig aan het werk zou zijn.)

woensdag - vrijdag: de mislukking

Om vijf voor half 9 stond ik, zoals beloofd, in pak op het station. Maar omdat het daar niet zo lekker wacht, ging ik in mijn enthousiasme gewoon al in de trein naar Amsterdam zitten. Mike belde dat hij bezig was en dat de documenten vast snel geregeld zouden zijn, maar dat het nog even zou duren... en ik ben op zoek gegaan naar een internetverbinding en stopcontact in de buurt van Amsterdam Centraal.

Na een uurtje werken in de lobby van het Barbizon hotel, kreeg ik... Freek aan de lijn. Die me vertelde dat hij de vorige avond het een en ander over mij op internet had gelezen, waardoor hij besloten had niet met mij verder te willen. Ik heb hem eventjes verteld dat zijn blijkbare vermoedens over wat voor 'foute doelen' ik zou steunen niet waar waren, en dat nog niemand ooit een onderbouwde reden heeft gegeven om een samenwerking af te breken, ook Freek nu niet... Natuurlijk hielp dat niet, want hij had zijn oordeel al klaar en zijn beslissing was al gemaakt. Ik heb hem dus maar laten gaan. Hij ging ook Mike bellen.

Die kreeg ik dus daarna aan de lijn met vragen over wat hij net had gehoord. Hij was natuurlijk nogal in de war en wilde mijn kant van het verhaal horen. Ik heb hem toen ook verteld dat ik geen 'enge pedo' was maar wel een onderbouwde mening uit over pedofilie-gerelateerde onderwerpen, en dat ik daardoor regelmatig door mensen aan de kant geschoven word. Mike zei dat hij zijn best voor me wilde doen, maar dat hij de beslissing wel ging uitstellen tot vrijdag. Hij vroeg ook om een soort schriftelijk 'mezelf ondersteunend statement' dat hij kon gebruiken. Ik heb dus direkt een e-mail getypt (die natuurlijk heel lang werd ) en ben toen weer terug naar huis gereisd.

Na een uurtje kreeg ik alweer telefoon dat hij het gelezen en begrepen had, en me zou blijven steunen. Hij heeft me toen (en in de komende dagen) nog 3 keer het "ongevraagde advies" gegeven dat ik echt moest proberen die laster van Google af te krijgen. Dat vond ik wel tof van 'm. Maargoed, die vrijdag belde hij op dat het niet doorging. Ondanks dat mijn vier andere werkgevers wel een verklaring hebben opgestuurd... Het bedrijf dat al die routine-checks deed, zag gewoon dat het regeltje "referentie van Tommy Hilfiger" niet afgevinkt was, en daarom kon ik niet beginnen bij de ING. Blijkbaar was daar niets aan te doen.

conclusie

Het is erg jammer dat ik het niet ben geworden. Hoewel ik op het begin even twijfelde, zag ik er na de sollicitatiegesprekken echt weer naar uit om weer een tijdje met mensen in een kantoor samen te werken, me te bewijzen, iets moois neer te zetten.

Verder ben ik tevreden met hoe ik het aangepakt heb. De communicatie met iedereen ging heel goed. Freek heeft me ook verteld dat er nog veel meer MS Access werk is voor 'jonge dynamische mensen als ik', dan ik dacht. Het is alleen jammer dat mijn mooie CV in die hoek hoofdzakelijk 'een bank en een kledingbedrijf met een imago-fetish' telt, voor wie ik (zonder goede reden) een paria ben. Maar misschien is het toch nog mogelijk om ergens een goed betaalde interim-baan te krijgen, die gelijk loopt met mijn direct inzetbare kennis en ervaring.

Het was hier bijna gelukt. En ik zou best het risico willen lopen dat mensen op het werk zelf zouden gaan klagen of raar zouden gaan doen; in direct contact blijk ik goed over te komen en steeds beter mijn woordje te kunnen doen, ook wat betreft dit rare onderwerp. Ik ben ook tevreden over hoe ik gereageerd heb op de vragen en de afwijzings-telefoontjes/e-mail; het is een goede oefening.

Het is dus geen totaal verloren week geweest. Maargoed, ik ga maar weer gewoon verder met het (veel minder opleverende, maar wel leuke) website-werk. En ik zal nog eens nadenken hoe ik dit hele verhaal kan gebruiken...

• 1. Aan het eind van de eerste dag had ik door hoe het zat met alle tussenpersonen en waarom deze opdracht zo snel op de rails gezet moest worden dat er niet eens een uitgewerkte functieomschrijving was. 4 mei 's avonds had iemand binnen de ING aan een collega van een semi-extern bureau (Robin van Yoozz) gevraagd of hij iemand wist om een positie in te vullen, van een ING-collega die 20 mei weg zou gaan. Robin zei "ja hoor, dat lukt wel" en... belde zijn netwerk rond, omdat hij 7 mei met vakantie zou zijn. En 5 mei was een vrije dag... Een kennis van Robin (Mike) werd ingeschakeld om de boel intussen te regelen, die weer contact maakte met o.a. Freek van Corso, die mij 6 mei vond.