(Dit bevat bijna alleen herhaling van mijn dagboek -- dat ik toen nog niet online had gezet)

Vrienden! (Ik hoop dat ik nu niemand gemist heb.)

Ik was van plan een 'weblog' te bouwen over mijn tijd in Boedapest; helaas is dat me nog niet gelukt. En nu... is het niet meer nodig.

De eerste maand heb ik vooral besteed aan het wennen aan de samenwerking met mijn baas c.q. verhalenmachine en het 'inkomen' in het werk; de tweede maand vooral aan hard werken aan projecten die grotendeels allang af hadden moeten zijn, terwijl andere collega's (die op afstand werkten) wegliepen. Ik heb veel geleerd. Ook heb ik een nieuwe Hongaarse 'halve collega' leren kennen, die nog ergens anders een baan heeft maar ons wel constant met allerlei dingen heeft geholpen. Die is heel goed en zit bomvol plannen die hij wil uitvoeren binnen 'ons' bedrijf.

In 2009 heb ik hier in Boedapest in mijn eentje gewoond; mijn baas is niet teruggekomen uit Berlijn (waar hij kerst vierde bij zijn nieuwe vriendin). Dat vond ik op zich niet erg, maar toen andere mensen mij HEEL andere dingen vertelden dan mijn wazige baas (en ik nog andere rare dingen uitvond), zakte mijn motivatie wel tot het nulpunt. Ik wilde weggaan, maar mijn Hongaarse collega hield me tegen met het verhaal dat hij de zaak wilde overnemen en dat hij nieuwe winstgevende projecten op het oog had.

Inmiddels heb ik ook wat beginnende vrienden opgedaan hier. (Ik heb zelfs op de dansvloer & in het volgende cafe uitgebreid met een meid gezoend, jawel! En haar een volgende keer weer gezien ook )

Ik ben dus nog bijna een maand gebleven. Maar in die maand heb ik bijna niets uitgevoerd en steeds dingen uitgesteld. (Ik kan echt voltijd bezig zijn met dingen lezen, boodschappen doen, TV kijken, en van alles regelen dat niets met werk te maken heeft.) Deze maandag zou er een deadline van een project zijn, maar ik was vooral druk met andere dingen, had bijna niets af, en... kwam tot de ontdekking dat het me eigenlijk niets kon schelen en dat ik vooral HELEMAAL geen zin meer had in WELKE verhalen van mijn baas dan ook.

Afgelopen zaterdagavond heb ik mijn ontslag ingediend, per e-mail. Ik heb gezegd dat ze het geld van dit project lekker kunnen houden, maar dat ze het maar gewoon zelf uitzoeken met die overschreden deadline.

Ik ben wel in mezelf teleurgesteld door het feit dat ik in 2009 net zo weinig heb uitgevoerd als in de eerste 8 maanden van 2008, dat ik dingen 'onverantwoordelijk' heb aangepakt. Zo kan ik natuurlijk niet doorgaan, want ik heb ECHT in het komende halfjaar een inkomen nodig. (Blijkbaar kan ik niet meer productief werken als ik helemaal alleen ben.) Ik had door het indienen van mijn ontslag geen idee wat ik zou gaan doen en waar ik heen wilde... qua woonsituatie, want ik ben op dit moment aan geen enkele locatie gebonden. Ik ben wel blij met de opgedane werkervaring, en wil graag door in het 'website bouwen'.

Maar door de voorzienigheid / toeval / het engeltje op mijn schouder / Allah / weetikveelwat, zijn mijn plannen heel rap ingevuld.

DRIE MINUTEN NADAT ik mijn ontslag-mail UITEINDELIJK had verstuurd... kreeg ik een mailtje. Of ik nog naar DrupalCon wilde komen.

DrupalCon is een halfjaarlijkse conferentie over dat website-bouw-spul. Een half jaar geleden had ik op (of strikt gezien voor) die conferentie mijn huidige werkgever ontmoet. En ik speelde al heel sterk met de gedachte om erheen te gaan en daarna een tijd lang een vriend te bezoeken. (Ik kan net zo goed daar zitten computeren, als hier in mijn eentje.) Jammer genoeg... was ik te laat met dat plan, want die conferentie was al weken geleden TOTAAL uitverkocht, wegens veel grotere aanloop dan verwacht. Ik meldde me aan op een wachtlijst voor als er nog toegangskaarten vrij zouden komen (was nummer 90 ofzo) en hoorde niets meer, dus ik dacht er al niet meer aan. En precies TOEN kreeg ik dus een mailtje, of ik nog wilde. Ik heb direct ja gezegd en betaald.

Oh ja, de conferentie is dit keer in Washington, DC

Ik ben bezig met dingen regelen / afsluiten, spring woensdagochtend op het vliegtuig naar Nederland, blijf daar (een hoop gedoe met belastingen en verhuur van mijn appartementen regelend) tot maandag, en vlieg dan naar Washington. Na de conferentie ga ik door naar die vriend. Ik MOET een returnticket hebben, anders laten de douanemensen van de Verenigde Staten mij niet binnen, dus de terugvlucht heb ik maar geboekt voor begin april... maar ik heb echt geen idee hoe lang ik er blijf: 3 dagen of 3 maanden. Ik ga wel zien wat er gebeurt op en na de conferentie, en hoe gezellig het allemaal is.

Dus ajuus mensen! Ik ga de oceaan over en kom nog wel eens terug! (Hopelijk met uitzicht op werk. En als ik geen werk krijg... dan zal ik eens een Amerika-weblog proberen te bouwen.)

--Roderik.