Zo. Heb ik de aandacht? Mooi.

Kijk, artikeltjes publiceren kan ik net zo goed als ieder ander.

Overigens is het grootste deel van het 'artikel' dat op mijn website staat, op eigen initiatief door iemand anders in elkaar gestoken naar aanleiding van een onafgemaakte tekst van mij. Ik was aangenaam verrast en ben hem zeer dankbaar. De 'uitspraken' zijn niet eens allemaal van mij, hoewel ik er wel achter kan staan.

Ik pretendeer niet hiermee ineens belangrijk te zijn, maar vind het wel een stuk interessanter en zinniger dan veel andere publicaties over de PNVD, bijvoorbeeld het 'persbericht' van Voorpost.

Maar mijn tekstje dat de aanleiding van dit artikel was, was nog niet volledig.

Ik zie (nog?) geen kans om perfect uit te leggen waarom ik de neiging heb om een ondersteuningsverklaring voor de PNVD te tekenen en openbaar tegen Voorpost in te gaan. Dat wordt een heel lang verhaal over persoonlijke meningen, en is dus alleen voor echt geinteresseerden.

mijn algemene gevoel

Ik heb de laatste jaren steeds meer het gevoel gekregen dat er over veel onderwerpen niet werkelijk gepraat wordt. De dingen die tot de meeste mensen doordringen, zijn ondoordachte meningen en halve waarheden - doordat ondoordachte meningen en halve waarheden beter 'verkopen'.

Ik denk dat in de verwarrende tijd waarin we nu leven, te veel mensen zich laten leiden door die ondoordachte meningen en halve waarheden - doordat dat bijna het enige is wat ze horen.

Ik denk dat dat leidt tot polarisatie en spanningen die voor een deel helemaal niet nodig zijn omdat ze berusten op een soort mythe waar teveel mensen in gaan geloven.

En wat even jammer is: ik denk dat teveel mensen bang zijn om voor zichzelf en hun mening uit te komen, terwijl dat voor een deel helemaal niet nodig is omdat die angst berust op een soort mythe waar teveel mensen in gaan geloven.

En dat terwijl er echt GIGANTISCH veel meer dingen in de wereld gebeuren die onze aandacht veel beter kunnen gebruiken. Het is gewoon zo zonde...

Ik denk dat in deze verwarrende tijd een grote behoefte is aan nog meer mensen, nog veel meer mensen, die zeggen: wij doen niet mee aan zulk soort gedoe. Wij houden ons bezig met nuttige dingen in deze wereld, en laten ons niet gek maken en ons geen angst aanpraten door schreeuwers en angstzaaiers.

Ik wil gewoon een van die mensen zijn. Maar het 'probleem' is dat die mensen er wel zat zijn... maar je hoort ze niet. Mensen die gewoon bezig zijn om de/hun eigen wereld een beetje beter te maken, hebben nog te weinig invloed op de beeldvorming bij mensen, en schreeuwers nog te veel. Ik zie dit als een probleem.

Ik denk dat er grote behoefte is aan nog meer mensen, nog veel meer mensen, die dit af en toe hardop zeggen en tegen de schreeuwers zeggen: "hou effe op jij, want je praat uit je nek en daar wordt de wereld niet beter van".

Dit geldt voor allerlei onderwerpen.

Een opmerking: Voor mensen die dit verhaal te vaag vinden, heb ik een ander stuk tekst dat tegelijk met deze uit mijn toetsenbord gerold is en uiteindelijk op een andere pagina is terechtgekomen.

mijn algemene gevoel toegespitst op pedofilie

In een stukje van mijn wereld, dat van enkele 'pedofielen', is dat zeer goed merkbaar. Er wordt van alle kanten gesuggereerd dat ze gestoord en gevaarlijk zijn. Zij zijn zelf (net zoals ik) overtuigd dat het niet zo is, en dat 'de schreeuwers' (en iedereen die ze gelooft) verwarring kweken over wat 'pedofielen' nu zijn, of welke 'pedofielen' ze nu eigenlijk bedoelen.

Maar wordt daar ooit iets over gezegd? Nee... iedereen blijft stilletjes zitten, uit angst voor die schreeuwers.

Ik heb mezelf daar een tijdje geleden (voor mijn gevoel) buiten geplaatst. Ik leef gewoon mijn leven op een goede manier en ben niet onder de indruk van angstverhalen. En zo zijn er volgens mij veel meer, mensen die wel erg speciaal van kinderen houden (of ze zichzelf nu pedofiel noemen of niet), kinderen en ouders, die zich daar ook weinig van aantrekken. Ik vind het fijn om bij die denkbeeldige groep mensen te horen.

Tegelijk zie ik ook een groepje mensen die angstig en verward zijn, die zich geen raad weten met hun pedofiele gevoelens. Die mensen worden door de eenzijdige en goedkope beeldvorming in de media in een hoek gedrukt. Op zijn zachtst gezegd helpt dit niet om mensen die over zichzelf in verwarring zijn, uit te groeien tot een stabiele persoonlijkheid die niet tegen 'de samenleving' aan gaat schoppen. Ik kan wel een beetje uit ervaring spreken, want het heeft mij ook een hoop wilskracht gekost om vanuit zo'n situatie te groeien tot een leven zonder angst of wrok tegen de mensen die nu nog steeds tegen mij vertellen dat ik een gevaar ben.

Misschien klinkt dat overdreven voor iemand die er nog nooit bij stil heeft gestaan. Ik wil ook niet zeggen dat het een heel groot algemeen probleem is. Voor veel mensen valt het wel mee. Maar voor sommige mensen is dit echt een groot probleem. Zeker na alle gedoe rond de PNVD, en alle zeer negatieve berichtgeving, voelen veel 'mensen met pedofiele gevoelens die nooit iemand kwaad zouden doen', zich meer in de hoek gedreven dan ooit. Ze horen alleen maar negatieve oordelen die ook over hun gaan en hebben meer dan ooit het gevoel dat ze niets meer kunnen zeggen of doen zonder zichzelf verdacht te maken van iets dat ze niet zijn.

Voor mensen die niets van 'pedofielen' weten klinkt dat misschien positief, maar echt, dat is geen goed iets. Een klimaat van polarisatie en angstzaaierij leidt tot radicalisering. Dat is het gevaar wat we hier lopen. En is dat goed voor onze kindertjes, om instabiele pedo's te kweken die niet goed met hun gevoelens kunnen omgaan? Of om 'radicale' pedofielen te creëren die de huidige samenleving afwijzen omdat zij vinden dat ze niets van de huidige samenleving te verwachten hebben (die hen buiten hun invloed om tot vijand bombardeert)? Ik dacht het niet.

Maar wat moet daar nu tegen gedaan worden?

Goede vraag. Een kant en klare oplossing is er niet. Sensatiekranten gaan niet ineens stoppen met dingen zo sensationeel mogelijk neer te zetten en 'oninteressante normale' onderwerpen weg te laten; schreeuwers gaan niet ineens stoppen met zich te profileren door ongenuanceerd te schreeuwen.

Het zal waarschijnlijk moeten komen doordat steeds meer mensen zich langzaam maar zeker bewust worden dat het verhaal dat ze horen, niet klopt. Er zal geen revolutie nodig zijn, maar een steeds grotere groep rustige, zelfverzekerde mensen die laten zien dat ze zich niets wijs laten maken door de schreeuwers.

Eén ding dat volgens mij nodig is, is dat er meer mensen hardop ingaan tegen goedkope sensationele berichtgeving. Maar hopelijk niet op een manier die nog verder polariseert en de 'angstzaaiers' in een hoek duwt waardoor ze nog harder gaan schreeuwen. (Dat willen ze juist graag. Veel bronnen van angstzaaierij ontlenen juist hun bestaansrecht aan het opstoken van geruzie; ze hopen er beter van te worden. Voorbeelden: radicaal-rechtse groeperingen die lekker tegen pedo's tekeer gaan om bekender en geliefder te worden; mensen als Ireen van Engelen en Yvonne van Hertum die hetzelfde doen; Geert Wilders die lekker kamervragen kan stellen; programma's als Netwerk die kijkcijferpieken kunnen realiseren; politieke partijen die de PNVD als excuus gebruiken om wetgeving door te drukken. Maar hiermee ben ik eigenlijk al te polariserend bezig en kan ik waarschijnlijk op gepast verongelijkte reacties rekenen.)

Maar dat is niet het enige. Als veel pedofielen bang zijn door verhalen van angstzaaiers, moeten niet alleen die angstzaaiers er wat aan doen... maar ook de angstige pedofielen zelf. Die moeten ooit uit hun wereldje van wantrouwen en angst durven te stappen en durven normaal te gaan leven. Want uiteindelijk zal niemand inzien dat de angst voor deze mensen overtrokken is als deze mensen alleen maar afwachten. De hele maatschappij zal niet ineens zeggen "ach wat ben je zielig, wij zorgen wel dat de media stopt met hijgerige artikelen schrijven en dat alle randfiguren stoppen met onware praatjes over pedofilie houden." Zelfvertrouwen kunnen ze uiteindelijk alleen zelf kweken.

Waarom wil ik hier iets tegen doen?

Omdat het me gewoon hoog zit. Voor mijzelf is het niet meer dringend nodig, omdat ik het leven leid wat ik wil leiden (binnen realistische grenzen) en geen klachten heb over anti-pedo hysterie om me heen. Maar dat is ook nog maar net -- ik ben ook jaren geindoctorineerd door het idee dat mijn leven wel eens over zou kunnen zijn als mijn buren iets van mijn gevoelens voor jonge jongens zouden uitvinden. Het is echt fijn om daar geen last meer van te hebben. Het is ook heel fijn om het gevoel te hebben dat je anderen daar een beetje mee kan helpen.

(Trouwens, die anti-pedo hysterie raakt me nog wel zodra ik mijn mond opendoe. Op de site www.pedofilie.nl krijg ik natuurlijk de raarste vooroordelen naar me toe geslingerd van mensen die niet werkelijk willen lezen. Ook heb ik van Ireen 'pedofiliedeskundige' van Engelen inmiddels drie brieven gekregen die zo vol zitten onware aannames en half verborgen dreigementen, dat ik er alleen maar om kan lachen. Maar dat terzijde.)

Waarom wil ik hier nu iets tegen doen?

Het is een combinatie van dat ik er op dit moment de tijd voor kan vrijmaken om wat teksten te schrijven, en dat ik iets teveel dingen heb gezien waar ik kromme tenen van krijg.

Ten eerste is dat de neiging van radicaal rechtse groepen om persberichten met halve leugens en dreigende taal uit te geven. Dit heb ik vaker gezien, en ik wens mij niet meer te laten intimideren, dank u vriendelijk.

Ten tweede is dat de neiging van een aantal pedo's om zich zo geintimideerd te voelen en de PNVD de schuld te geven van hun eigen gevoel van onbehagen. Dat komt me vooral sinds vandaag echt de strot uit. Teveel mensen sluiten zich op in een soort cocon van wantrouwen en angst - alleen maar omdat in de krant en op TV enge uitspraken gedaan worden. Dat contrasteert zo met mijn wereldbeeld dat mensen in de praktijk je wel degelijk accepteren als je laat zien dat je niets verkeerds doet... dat ik het gewoon niet meer snap. Volgens mij is het niet de PNVD die het klimaat voor hun verslechterd heeft, maar hun eigen angst. Dit raakt me gewoon, ik krijg hier de kriebels van, en een enorme drang om iets te doen of zeggen. Ik wil niet leven in een wereld van angst, die deze mensen tentoon spreiden!

Wat wil ik doen?

Een ondersteuningsverklaring van de PNVD ondertekenen.

En vervolgens eventjes Voorpost Nederland, die volgens hun eigen persbericht bij ondertekenaars van een ondersteuningsverklaring langs wil gaan om hun buurtgenoten te waarschuwen, voor het blok zetten. Want ik weet niet wat ze precies bedoelen, ik weet niet of ik in hun ogen een 'sympathisant van pedofilie' ben, of dat ze mijn buurtgenoten nog steeds willen waarschuwen als mijn buren met kinderen allang weten dat ik 'pedofiel' ben. Zij mogen het zeggen.

Meer niet.

Gewoon, een klein statement maken. Hopelijk met een beetje humor, om de angel uit het onderwerp te halen. Gewoon zijn wat ik vind wat nodig is: een onderdeel van een groep rustige, zelfverzekerde mensen die laten zien dat ze zich niets wijs laten maken door de schreeuwers.

Wat hoop ik hiermee te bereiken?

Zijn wie ik wil zijn; wat ik hierboven net geschreven heb.

Ik hoop uiteindelijk te zijn: iemand die de ervaring heeft dat hij gewoon over pedofilie (waar hij toevallig verstand van heeft) zijn mening kan zeggen wanneer hij dat belangrijk vindt, zonder dat hij zich ergens zorgen om hoeft te maken. Ik ben al halverwege, dit is hopelijk een extra stap in de goede richting.

Ik hoop op één of andere manier dat ik meer mensen tegenkom die zich hierdoor aangesproken voelen en ongeveer hetzelfde denken.

Ik hoop sommige van die angstige pedo's weer even met de neus op het feit te kunnen drukken dat een beetje zelfvertrouwen wonderen doet. Ik hoop zometeen een argument te hebben om te kunnen zeggen dat ze ervoor kunnen kiezen om zich niet geintimideerd te voelen door stoere taal.

Ik hoop te kunnen laten zien dat je, als je goed je hersens gebruikt, dit onderwerp toch met een klein beetje relativeringsvermogen en humor kunt aanpakken.

Verder hoop ik te zien dat het geen gevolgen heeft voor mijn dagelijks leven in mijn eigen buurtje. Ik denk van niet. Het is in sommige opzichten een gokje, dat geef ik toe - en ik hoop dat ik buurtgenoten hier niet teveel mee lastig ga vallen.

En mocht Voorpost toch echt langskomen, dan hoop ik dat er een paar kennissen van me genoeg moed en humor hebben om gezellig met ze mee te gaan folderen, om te kijken wat ze nu eigenlijk zeggen en commentaar te leveren als het niet waar is. Gewoon om ze te jennen. En ik hoop dat ze een buurman tegenkomen die zegt "ja dat ie pedo is weet ik al" en gewoon doorloopt. Ik hoop dat iemand ergens tegen ze gaat zeggen dat ze "met hun vuile kutpoten van onze vuile kutpedo af moeten blijven". Maarja, dat zal nog wel teveel gevraagd zijn op dit moment, vrees ik.

Oh - en verder gaat er een camera en een interviewer mee naar het stembureau waar ik die ondersteuningsverklaring onderteken. Een bepaalde nieuwsorganisatie heeft pedofilie.nl uit eigen beweging benaderd omdat ze een item wilden doen over 'het dagelijks leven van een pedofiel', en ik hun bedoelingen vertrouw.
Wat ik daarmee hoop te bereiken weet ik niet. Maar zulke initiatieven verdienen aanmoediging (als ze integer zijn), vind ik. Dus ik zie het allemaal wel. Sorry dat ik geen mediastrategie heb, voor de mensen die dat belangrijk vinden