Pfoei. Ik geloof dat we alles wel in 1 project hebben gehad. Flash/SWFplayer bugs waar omheen gewerkt moest worden. Issues met Drupal 'core' (waardoor parallelle uploads gewoon niet werken zonder 'core' te patchen). Dom ingerichte servers met buggy php caching, waardoor elke testversie en fout in code nog meer dan een dag lang bleef 'rondhangen' op de server van de klant. En natuurlijk mijn schattingen die totaal niet met de werkelijkheid overeenkwamen. Argh.

Maar het was over. De code was klaar.

In de afgelopen weken was Jens niet erg vrolijk geweest. Omdat hij totaal blut was, en moest wachten tot het Panini rampenproject af was... en omdat Thomas al anderhalve maand totaal verdwenen leek.

Hij was direct weer een stuk vrolijker, nu de rechtszaak-dreiging van het afgemaakte project afgewend was. Er was nog steeds wel 1 project over... 'TA', waar Mark en zijn vriend 'Pp' naar hadden gekeken, maar wat Jens weer afgeblazen had. (Vooral omdat hij Pp's uurtarief te hoog vond, blijkbaar. Dom, volgens mij; we hadden het ding beter zo snel mogelijk kunnen afmaken.) De uiterste opleverdatum van 'TA' was november (dus vorige maand)... maar Jens was er helemaal van overtuigd dat hij die mensen wel een mooi verhaal kon vertellen, en dat dat project maar een paar dagen werk nodig zou hebben om af te maken. (Mark en ik vonden dat allebei een domme redenering, want we hadden allebei al documenten met specificaties gezien die verschrikkelijk vaag waren... maargoed, Jens wilde blijkbaar per se zichzelf een positief verhaal vertellen.)

Die avond van 13 december(?) hadden we een etentje met Mark en zijn vriendin. Ik geloof niet dat zij ons heel prettig gezelschap vond.

Het werd nog laat, want ik ben eindelijk weer eens uit gegaan met Jens. Eerst naar een kroegje in de buurt dat gerund werd door een aantal mooie dames (zussen en nichten). De kroeg ging bijna dicht, waarna wij met 4 vrouwen naar een ander café zijn gegaan. Ik was niet bepaald zo charmant en belangstellend voor ze als Jens was, dus voelde me na een uurtje wat ongemakkelijk... maar ik heb aan de bar met een paar stamgasten wat aardige bar-gesprekken gehad in gebroken Engels. Een van die mensen zei dat ik echt nog eens langs moest komen en dat hij vaker samenkwam met een groepje 'jonge buitenlanders uit heel Europa'. Met andere woorden: er kwam weer een sprankje hoop op een sociaal leven.

En ineens.... was ook Thomas was terug. Hij verontschuldigde zich voor het lange wegblijven.

En 14 december kwam mijn broer een paar dagen logeren in Boedapest. Jens ging de 16e naar Berlijn t/m nieuwjaar, en ik zou zelf de 19e naar Nederland vliegen voor 'kerstvakantie'. Ik heb gelukkig de 14e wel was met mijn broer door Boedapest gelopen en gegeten, maar ik moest de documentati voor Panini nog afmaken. Ook had ik Jens beloofd om mezelf nog voor mijn vakantie door de onduidelijke specificaties van het TA-project heen te worstelen, om hem tenminste een goed verhaal voor de klant te geven. Uiteindelijk is me dat de avond van de 17e gelukt, met hulp van Thomas die me eindelijk goed kon helpen. Thomas beloofde dat hij aan het project zou gaan werken, en dat ik rustig op vakantie kon.

Het was dus wel jammer dat ik zo slecht georganiseerd was, dat ik mijn broer na de 14e steeds alleen Boedapest in heb gestuurd, en zelf aan dingen aan het werk was. (Ik was vooral 's nachts aan het werk, aan de keukentafel... want ik kon gewoon niet meer slapen. Mijn ritme was in de weken ervoor zo fucked up geweest, dat ik elke nacht na 4 1/2 uur slaap weer wakker werd en niet meer in slaap kon komen!)

Maar afgezien van de tijd die ik niet met mijn broer doorgebracht had, vloog ik wel met een goed gevoel over de toekomst terug naar Nederland, voor vakantie. 8 uur 's ochtens een taxi nemen, vliegen van Boedpest naar Eindhoven, bus en trein naar Utrecht, en daar een tijdje bijpraten - en dan door naar Amsterdam, om te beginnen aan een weekend lang 'mensen zien'. Vrijdagavond had ik een afspraak met twee mensen die de volgende dag naar de 'IBLD' zouden komen -- waarvan 1 een oude kennis was die toevallig in het land was. Ik voelde die avond al hoe moe ik eigenlijk was (omdat mijn lichaam niet meer uit het opgebouwde ritme kon komen van 'minder dan 5 uur slaap per dag'), maargoed...

Zaterdag 'IBLD', wat zoals gewoonlijk een soort reünie was; Bier en Bijkletsen (daar staat die B toch voor? ), en aan iedereen vertellen hoe het nu in Hongarije was. Die avond en de volgende dag is er ook nog tussen het eten en drinken door redelijk wat 'vergaderd' over de toekomst van BCCO en van de hosting-situatie van een aantal sites op Bluebox... (want er was weer eens een dreigende crisis binnen de Ver. MARTIJN.)

De dagen daarna heb ik lang uitgeslapen, vrienden gezien, rustig 'kerst gevierd' (dus naar de familie geweest) en geprobeerd alle administratie bij te werken. Ik sliep op een kampeermatrasje op de 'overloop' op zolder in mijn 'verhuurappartement' in Utrecht, waar nu drie andere mensen woonden. Voor die paar dagen was het goed te doen.

De 29e vloog ik terug met een vriend; we zouden samen in Boedapest oud en nieuw gaan vieren. We hebben het rustig aan gedaan, zijn naar Szechenyi geweest, hebben wat rondgelopen in de stad, maar het was die dagen eigenlijk veel te koud om goed 'de toerist uit te hangen'. De avond van de 30e zijn we naar AlterEgo gegaan, een 'gay club', gewoon om te kijken of het wat was. Dat voelde als een gok, in zo'n verre vreemde stad... ik had van internetsites geen idee of het wel of niet leuk zou zijn. (De meeste internet-ervaringen over bars en clubs in Boedapest spraken vooral over sex acts en opdringerige 'rent boys'.) Maar eenmaal binnen bleek het een enorm mooie moderne tent te zijn, met (voor mij) precies de leuke soort (blije trance)muziek die me aan het dansen kreeg. We zijn volgende avond weer teruggegaan om daar 'oud en nieuw te doen', en het was weer net zo'n goede avond. Wat voor mij ook verrassend was (omdat ik dat in Nederland niet zo meemaak) is dat ik duidelijk 'in de belangstelling stond' van studenten. Ik heb een paar leuke gesprekjes (en ietsje meer ) gehad die twee avonden, en kwam de aller-aller-allermooiste jongen tegen die ik ooit in een 'gay disco' gezien had. Ondanks dat hij duideijke hints gaf, heb ik er nog een hele tijd over gedaan om mijn moed te verzamelen om hem aan te spreken; ik was helemaal in een zenuwachtige puber veranderd Maar hij bleek (als een van de weinige mensen!) helemaal geen Engels te kennen, dus dat was jammer. Maargoed, ik heb in ieder geval nog 2 dagen lang een goed humeur gehad omdat ik even in zijn ogen gekeken heb; stom maar waar

Afijn, mijn vriend en ik zijn (natuurlijk) met zijn tweeën weer naar huis gegaan zonder dat er veel gebeurd is, en verder hebben we de tijd relaxend (en koukleumend) volgemaakt tot hij 2 januari weer naar huis ging, en ik achterbleef om weer vol goede moed aan het werk te gaan.