Zoals ik in mijn vorige blogboek-bericht al schreef, heb ik ook energie gestoken in een andere zaak... Stichting BCCO. De voorzitter had zich, 3 1/2 jaar daarvoor, alleen laten inschrijven bij het bestuur om de stichting te kunnen oprichten, maar wilde zich allang laten vervangen, en ging nu echt opstappen. En ook: langzamerhand moest er iets aan onze server-structuur gedaan worden, want de inrichting van de huidige server kon de wensen voor de toekomst (en van een nieuw veelbelovend project dat zich net gemeld had) niet aan. Maar dat kon (wegens angst voor publiciteit) niet voordat er een nieuwe voorzitter gevonden was.

En die nieuwe voorzitter kon ik maar niet vinden. Dat was zeer frustrerend. De stichting heeft een legitiem doel dat steeds actueler lijkt te worden (nu mensen elkaar steeds meer openlijk en zonder onderbouwing als 'gevaar voor de samenleving' gaan betitelen -- zelfs politieke partijen), maar als puntje bij paaltje komt wil niemand helpen. Ik heb in allerlei richtingen gezocht die ik kon bedenken, maar iedereen die ik vroeg bleek te bang om door mensen als Yvonne van Hertum tot 'pedovriendje' betiteld te worden vanwege enkele sites die we hosten.

Ik vind het echt een trieste zaak als zoveel mensen zich laten leiden leiden door angst voor lompe inhoudsloze schreeuwerds als Van Hertum. Als zulk soort mensen al kunnen bepalen waar wij wel of niet over mogen praten, als we ons zo collectief laten gijzelen door de eerste de beste schreeuwlelijk... dan zijn we als samenleving toch weinig waard; wel dan? Is de wil om dingen op inhoud te beoordelen dan echt zo onbelangrijk geworden voor mensen, dat er niemand is te vinden die daar zijn rug voor recht? Kon ik niemand vinden om zich in te schrijven in een KvK-register, zelfs als hij verder niets zou hoeven te doen als hij niet wilde?

Afijn... ik was (ook door andere gebroken beloften van een groot door BCCO gehost project) nogal moedeloos geworden. (Ik voelde me een beetje eenzaam worden ook, zo'n week alleen in Boedapest.) En vertelde dat op chat aan een betrouwbare Amerikaanse kennis van me... die onverwacht ja zei toen ik hem 'toch maar voor de vorm' vroeg om voorzitter te worden. Just like that. Omdat hij me vertrouwt in wat ik doe, en omdat hij in Amerika ook dingen heeft meegemaakt waar mensen voor hun recht van expressie vochten en hij negatieve reacties in die hoek ook naast zich neer heeft gelegd. (Denk aan 'gay rights marches', wat in sommige staten van de VS helaas nog een redelijk actueel onderwerp is...)

Dus dat was een opsteker. Ik heb hem hartelijk bedankt, heb met de andere mensen achter BCCO overlegd, en ben hem gaan proberen in te schrijven. (Wat daarna nog maanden heeft gekost, trouwens. Probeer het eens: als bestuurslid van een Nederlandse stichting, die tijdelijk in Hongarije woont maar zelf zijn huurcontract niet heeft ondertekend -en ook geen ander adresbewijs heeft-, een ander bestuurslid in te schrijven dat in de VS woont. Vindt de KvK erg leuk )